Οικονομία, ασφάλεια, υγεία είναι τα τρία ζητήματα που κυρίως απασχολούν τους Βρετανούς. Το ορόσημο του Brexit (Μάιος του 2016) αποσταθεροποίησε τη ζωή των Βρετανών, ασχέτως αν κάποιος ήταν υπέρ της εξόδου ή κατά. Η δυναμική της απάντησης και η αδυναμία των συντηρητικών κυβερνήσεων να (δια)χειριστούν τη νέα εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης κατάσταση δημιούργησαν κλίμα ανασφάλειας. Μαζί με την ανεπάρκεια των διαδοχικών μετά Κάμερον κυβερνήσεων (Μέι, Τζόνσον, Τρας, Σούνακ) να προστατεύσουν και να διατηρήσουν σε επάρκεια, ευπρέπεια και λειτουργικότητα το Εθνικό Σύστημα Υγείας (σημείο αναφοράς για τη δημόσια βρετανική ζωή) οδήγησαν στην πρακτική αμφισβήτηση των Συντηρητικών. Ενα ακόμα στοιχείο που προσδιόρισε τη στάση της πλειοψηφίας είναι η συνεχής ακρίβεια των προϊόντων, με παράλληλη μείωση της αγοραστικής δύναμης, καθώς και η αύξηση ενοικίων σε συνδυασμό με την έλλειψη στέγης. Ακόμα και σε συνθήκες κρίσης (2019), το εκλογικό σώμα έδωσε στους Συντηρητικούς άνετη νίκη, αλλά τα εσωτερικά τους προβλήματα αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα. Τώρα, οι Βρετανοί καλούνται να ψηφίσουν για μια καλύτερη και πιο λειτουργική καθημερινότητα. Ελπίζοντας ότι οι Εργατικοί θα είναι σε θέση να την προσφέρουν, βάζοντας στην άκρη τα αντίστοιχα δικά τους προβλήματα. Και, φυσικά, αυτό θα συμβεί αν ο σημερινός ηγέτης τους, Κιρ Στάρμερ, φέρει κοντά τις εσωτερικές ιδεολογικές τάσεις, λειτουργώντας ενοποιητικά και όχι ως εκπρόσωπος μίας από αυτές.